ادامه

سلام بر تمام کسانی که به صفحه ما سر می زنید به دنبال مبحث قبلی بدانیم:

وقتی دیگران به شما می گویند مرتکب چه اشتباهاتی شده اید برای شما دشوار است کاری را که لازم است انجام دهید بنابراین به جای : تو اصلا عرضه نگهداری وسایلات رو نداری بگوییم : وسایلهای اتاقت خراب شدند. یعنی توصیف. وقتی بزرگترها مساله ای رو توصیف می کنن کودکان فرصت پیدا می کنند تا کارهایشان را تحلیل کنند و برایش راه حل بیابند.

در اختیار کودکانمان ابزار اطلاعات را قرار دهیم. مثلا به جای کی شیر رو خورده و همو نجا ول کرده بگوییم: بچه ها اگر شیر رو تو یخچال نذارین ترش می شه . پذیرفتن اطلاعات بسیار آسانتر از پذیرفتن اتهام است.

به تفاوت میان اثر یک عبارت طولانی و یک کلمه واحد توجه کنید.

 مامان ببین باز هم یادت رفت ناهارت رو با خودت ببری اگر سرت به تنت نچسبیده بود اونم فراموش می کردی.

مامان جان ناهارت.

کودکان از وعظ و توضیحات بلند نفرت دارند. برای آنان یک یادآوری کوتاه بهترین چیز است.

کودکان حق دارند احساسات صادقانه والدینشان را بدانند. با شرح احساساتمان می توانیم صادق باشیم تا مضر. مثلا کودکی که آستین ما را می کشد و ما در خیابان به این طرف و آن طرف می برد. نگوییم آستینمو نکش آخه تو چه مرگته؟ بگوییم : من دوست ندارم کسی آستینمو رو بکشه. فقط کافیه به جای تغییر و تفسیر منش یا شخصیت کودک از احساس خودم برایش توضیح دهیم.یعنی نگوییم تو خیلی بی ادبی همیشه حرف منو قطع می کنی . بگوییم احساس می کنم حواسم خیلی پرته و قتی شروع می کنم یه چیزی رو بگم نمی تونم اونرو تموم کنم.

بعضی وقتها گفتار به اندازه نوشتار موثر نیست. برای بچه ای که زمان خواب شما یا پدرش مرتب جیغ و فریاد می کنه رو درب اتاقتان کاغذی بچسباند که : هیس مامان و بابا خوابیده اند.متشکریم

هم اکنون شما با پنج مهارت که کودکانتان رو وادار به همیاری می کند بدون اینکه نتیجه سویی داشته باشد آشنا شدید.در آینده در مورد لحنهای گفتگو با کودکانمان با هم تعامل می کنیم.